مطالب موجود برای 'موسسه فرهنگی رادنواندیش'

باورهای مردم قشقایی: ایلی که تفنگ نداشته باشد، مانند زنی است که لباس به تن نداشته باشد. اسب برای قشقایی، به منزله پای اوست. اگر کوچ را از قشقایی بگیرند، مانند آن است که آب را از ماهی گرفته باشند. اگر زن آبستن در خواب ببیند که دستمال پیدا کرده یا دستمال به پیشانی خود بسته، یا مهره پیدا نموده، دختر خواهد زایید. مردم قشقایی برای تضمین معامله، چند سنگ روی هم قرار می دهند که آن را "...

باورهای عامیانه در خصوص نوروز: از آنجایی که نوروز همواره یکی از مهمترین جشن های ایرانیان بوده، طبعا باورهای عامیانه فراوانی نیز پیرامون آن وجود دارد. در اینجا، به بیان برخی از این باورها خواهیم پرداخت. تقارن نوروز با روزهای مختلف هفته: اگر نوروز به شنبه برخورد نماید، آن سال متعلق به سیاره کیوان (زحل) خواهد بود. در چنین سالی، روزگار مردم سخت و رنج و دشواری فراوان است. اختلاف و خصومت ...

باورهای عامیانه درباره خواص اشیا: سنگ فیروزه، پیروزبختی می آورد و هر کس انگشتر فیروزه به دستش باشد، سبب گشایش کارهایش می شود. مهره مار برای سپیدبختی خوب است. نظرقربانی (چشم گوسپندی که در عید قربان ذبح شده و گذاشته اند تا خشک شود) برای دفع چشم زخم موثر است. سنگ اگر به مدت طولانی در معرض تابش آفتاب باشد، به لعل تبدیل می گردد. اگر کسی فندق، گردو یا بادام داخل سمنو را همراه خودش داشته ب...

برخی از اعتقادات عوام در باب زناشویی، بارداری و امور نوزادان: اتاقی که سفره عقد در آن گسترده می شود، باید زیرش پر باشد. زنانی که هنگام عقد در اتاق حضور دارند، همگی باید یک بخته و سپیدبخت باشند. سفره عقد را باید رو به قبله پهن نمود. آینه ای را که داماد فرستاده و "آینه بخت" نام دارد، باید بالای سفره عقد گذاشت و دو شمعدان که در یکی شمعی به نام داماد و در دیگری شمعی به نام عروس ر...

مقدمه: با آنکه باورهای عامیانه بهره اندکی از سجایا و ظرافت های فکری، اخلاقی و هنری فرهنگ متعالی و اصیل اجتماعات بشری دارند و بعضا به دور از عقلانیت و منطق هستند و گاهی صورت خرافه نیز به خود می گیرند، لیکن به سبب قدمت و خاستگاه اجتماعی، مذهبی یا آیینی خویش، به ویژه در میان اقشار کمتر آموزش دیده، از مقبولیت و پذیرش بالایی برخوردارند. اگرچه گسترش خردورزی و توسعه دانش باعث رنگ باختن بسیاری از این د...

مقدمه: شیوه زندگی این اقوام، عمدتا مبتنی بر رمه داری و کوچ روی بود و به تغییرات و اقتضائات آب و هوایی وابستگی کاملی داشت؛ از همین رو، سرزندگی و چالاکی امری مهم و ضروری از حیات ایشان محسوب می شد. شعائر برخاسته از ادیان رایج در میان آنان، به ویژه کیش زرتشتی نیز به شاد و سودمند زیستن و دوری از کاهلی و سستی تاکید ویژه ای داشت. بر این اساس، زندگی و فرهنگ اقوام آریایی و ایرانیان، آکنده از جشن و سرور...

رقص در نواحی مختلف ایران گيلان: رقص مردانه‌ گيلان در پی پيروزی كشتی گيران و نواختن "رقاصي مقام" يا "رقصی مقام" با سرنا و نقاره، توسط مردان به اجرا در می‌آيد. رقصنده دست‌ها را بر كمر مي‌گذارد و تنها با پيش و پس كردن پاها، به اجرای رقصی می‌پردازد كه "پابازی" نام دارد. رقص رايج زنان اين منطقه، "قاسم آبادی" است. رقصنده، دو ليوان يا استكان را با هر دست...

رقص در ایران در دوره اسلامی: ظهور اسلام و گسترش آن در ايران، قطعاً در منزوی ماندن بسياري از هنرها، از جمله رقص و موسیقی، تاثيری قاطع و به سزا داشته است؛ آنچنانكه هرگونه‌ تظاهر به هنرهای خنيايی، به دليل حرمتی که اسلام نسبت به غنا و تغنی روا داشته، در زمره مناهی قرار می گرفت. در ابتدای دوره اسلامی، نهي هر گونه حركت موزون و رقص و پايكوبی در مناطق تحت تصرف مسلمانان موضوعی بديهی و پذيرفته‌ شده بو...

پیشینه رقص در ایران: رقص یکی از زیر شاخه های حرکات نمایشی محسوب می شود که در کنار موسیقی، هنرهای ترسیمی (مانند نقاشی و خوشنویسی)، هنرهای تجسمی (مانند معماری و مجسمه سازی)، هنرهای ادبی (مانند شعر سرایی و داستان نویسی) و هنرهای نمایشی (مانند تئاتر)، شش شاخه اصلی هنرها را تشکیل می دهند. البته در سده اخیر، سینماگری نیز به عنوان هنر هفتم شناخته شده است. در طول تاریخ، رقص بخش مهمی از مراسم، تشریفا...

پیشینه تاریخی: آفریقایی تبارها، گروهی از ساکنین ایران هستند که طی سده های مختلف و عمدتا به عنوان برده از آفریقا به ایران آورده شده اند. ایشان اغلب توسط تاجران برده از کرانه های شرقی قاره آفریقا (عمدتا از منطقه سواحیل که از ریشه ساحل است و به سواحل شرق آفریقا اطلاق می شود و امروزه کشورهایی همچون تانزانیا، کنیا، سودان، اتیوپی، سومالی، موزامبیک و مالاوی را در بر می گیرد) به عنوان برده به شبه جز...