هزارک - این گونه که در سال های کم بارش و روزگار قحطی، گرد هم جمع شده و یکی از دختران باکره و بالابلند زیبا روی ایل را با پوششی رنگین و دستمال های رنگارنگ انتخاب کرده و همراه با نوازندگان (سرنا و دهل نواز) و جمعی از جوانان و نوجوانان منطقه را بر بلندای کوه یا تپه ای نزدیک یا مجاور سکونت گاه خود برده و با اجرای ساز و دهل و پایکوبی، "عروس باران" را به رقص آورده تا ابرهای دور دست با شنیدن صدای سرنا و دهل و دیدن جمعی که با رقص و پایکوبی بر گرد بالابلندی زیبا روی که در آن بین با عشوه و ناز به رقص آمده، نگاهشان مجذوب آن مراسم شده و راه کج کرده و مسیر خود را به سوی مراسمی که گوش و نگاهشان را به خود گرفتار کرده تغییر دهند و نزدیک و نزدیک تر شوند.
مردمان لک سیمره با این باورند که ابرها وقتی نزدیک شوند با دیدن مراسم نگاهشان به عروس باران می افتد و عاشق او می شوند و چون دسترسی ابر به آدمیزاد نا ممکن است لذا ابرها به گریه افتاده و آن دیار از اشک ابرها (باران) سیراب شده و این گونه از شر خشک سالی رها شده و سالی پر باران خواهند داشت. این مراسم معمولا پس از جشن مهرگانی برگزار می شده است. اکنون این مراسم فقط به صورت نمادین و نمایشی در جشنواره ها و همایش های پژوهشی اجرا می شود و متاسفانه امروزه دیگر خبری از برگزاری اینگونه مراسم ها و آیین های اساطیری و باستانی نیست و به گونه ای به ورطه ی فراموشی سپرده شده اند که نگارنده با تشکیل انجمن حامیان میراث فرهنگی مهرگان، اقدام به گردآوری و بازسازی این مراسم ها و آیین ها درقالب عکس نموده و تا کنون پنج آیین و مراسم از این دست را احیا و مستند سازی کرده است، و امیدوار است مسئولین فرهنگی او را در این جهت حمایت نمایند.
منبع: هزارک
منوچهر تتری: عکاس و پژوهشگر موسیقی اقوام