چون به نظر می رسد برای كودک فقط بار موسيقيایی لالایی و آرامش يافتن او از شنيدن فركانس‌های منظم حاصل،‌ قابل استفاده است، اشعار لالایی بيشتر درد دل‌ها، بيان رنج‌ها و ابراز محبت‌هايی است كه مادران با فرزندان خود دارند،‌ بدون اينكه توقع درک و فهمی واقعی را از طرف مقابل داشته باشند. اشعار لالایی های اطراف رودبار به علت روحيه ی جنگاوری و حماسی منطقه، بيشتر به موضوع جنگ و دلاوری می پردازد، ولی در بين عشاير منطقه بافت موضوع اشعار بيشتر به كوچ و غربت و انتظار می پردازد.

الالالا گل لاله  ،  پلنگ بركوه ميناله

پلنگ پير صد ساله  ، به مثل من نميناله

الالالا گل خشخاش  ،  بابات رفته خدا همراش

بخواب يارم به گهواره ، كه بابات رفته كرمانه

الالالا گل زيره  ،  كه ممدخان به زنجيره

چرا خصمش نمی ميره  ،  كه تا دنيا قرار گيره

الالالا گل نعنا  ،  كه تا خورشيد مياد بالا

درای ن كوچه نری تنها ، سرت رامی برن از راه

للالالای گل اوشن ، چراغ حجله ات روشن        

كه روشنايی *"برا رودم ،  كه تاريكی "بش دشمن   

للالالای لب بومی ،  تو درد من نمی دونی

شبی رفتم به مهمونی ،  سرم بشکست و پیشونی

خداوندا تو می دونی ،  گنا كردم به نادونی

لالايت ميكنم دستی ،  برايت می خرم اسبی

كه اسب توسيا باشه ،  نگه دارت خداباشه

*لالا،لالابه گل مونی  ،  به ياقوت و به در مونی

منبع: هزارک

فواد توحیدی

عکس تیتر: خبرگزاری صدا و سیما