هزارک - کرنا زنی در شهرستان رامسر با فرا رسیدن ماه محرم و به ویژه ایامی که عزای حسینی برپا می شود، آغاز می شود و در واقع نوعی وسیله اعلان برپایی آیین سینه زنی و نوحه خوانی برای بزرگداشت شهدای کربلا بود.
بنا به استناد کتب تاریخی و پیرمردان و زنان این خطه، 'کرنا زنی' ویژه عزای امام حسین (ع) بوده و در محلاتی چون آخوند محله، نارنج بن، تالش محله فتوک و سادات محله شهرستان رامسر و برخی مناطق استان گیلان سابقه‌ای چند قرنی دارد.
امروز در معدود شماری از روستاهای غرب مازندران و شرق گیلان آیین 'کرنا زنی' انجام می‌شود و متاسفانه روز به روز اجرای این آیین کم رنگ تر می‌شود که به تاکید کارشناسان باید برای حفظ آن تدابیری اندیشید.
این آیین با آغاز ماه محرم شروع می‌شد و در واقع نوعی وسیله برای اعلام برپایی سینه‌زنی و نوحه‌خوانی برای گرامیداشت شهدای کربلا بود و مردم با شنیدن طنین ناله 'کرنا ' در مجلس عزا حضور می‌یافتند.
به طور معمول هیات‌های عزادار عصر تاسوعا در مساجد جمع شده و شب عاشورا را تا به صبح در مسجد بیدار می‌ماندند و در سپیده دم پس از ادای فریضه نماز صبح عزاداران پیشاپیش کرناچی‌ها به سوی گورستان‌ها حرکت می‌کردند.
پیش از حرکت دسته‌های سینه زنی، نوای حزن‌انگیز کرنا در حالی که سکوت همه جا را فرا گرفته بود، در فضای مسجد طنین انداز می‌شد و کسانی که مشتاق حضور در عزاداری بودند با شنیدن صدای 'کرنا' از دور و نزدیک به مسجد می‌آمدند و هیات را همراهی می‌کردند.
آیین 'کرنازنی' بیشتر به صورت دسته جمعی و در محوطه مسجد انجام می‌گرفت و علاوه بر روزهای تاسوعا و عاشورا در سوم و هفتم شهادت امام‌حسین(ع) و یارانش نیز کرنا نواخته می‌شد.
گرچه امروز در این مناطق، کرنا زنی آن شور و حال گذشته را ندارد اما عاشقانی هستند که این رسم بر جای مانده از نیاکان خود را هنوز در ماه محرم انجام می‌دهند.
مدرس دانشگاه و کارشناس امور مذهبی در مازندران گفت در این ارتباط گفت: این آداب و رسوم سوگواری ویژه خاص این منطقه بوده و پس سالها صدای کرنازنان خیلی کم رنگ به گوش می رسد، اهالی این منطقه همچون سایر مناطق کشور با برپایی این آیین و با حضور در تکایا، مساجد، حسینه ها و امام زاده ها و با راه اندازی دسته های عزاداری عشق و ارادت خود را به سرور و سالار شهیدان ابراز می دارند.
حجت الاسلام علیرضا مردادی در گفت و گو با خبرنگار ایرنا اظهارداشت: نهادهای مربوط به ویژه رسانه های ملی کشور در این ایام باید هر سال برای فیلمبرداری نظیر این آیین های برجای مانده از نیاکان ما اقدام کنند و آنگاه کارشناسان امر برای حفظ این آیین ها راهکار ارایه دهند.
وی خاطرنشان کرد: جالب است که اهالی این منطقه با شنیدن آهنک دلنشین و حزن آور کرنا در مجلس عزا حضور می یافتند و اغلب کرنازنان نسبت خویشاوندی با هم داشتند که سابقه آن در برخی از مناطق نظیر آخوندمحله، نارنج بن، طالش محله فتوک و سادات شهر رامسر بس طولانی و به چندین قرن هم می رسد.
محقق ونویسنده کتاب تاریخ و جغرافیای تاریخی رامسر دراین زمینه تصریح کرد: کرناچیان فعلی از بازماندگان و تبار کرناچیان پیشین هستند که کرنازنی را نسل به نسل به میراث بردند و جملگی آنان از دودمان مسگران می باشند.
حجت الاسلام "سید محمدتقی سجادی" افزوده است: کرنازنی در برخی از مساجد شهر رامسر نظیر آخوند محله قدمتی دیرین دارد و کرنازنان به صورت دسته جمعی در محوطه این مسجد در شبهای محرم و در روزهای تاسوعا و عاشورا، سوم، هفتم امام حسین (ع) کرنا می نواختند.
وی خاطرنشان کرد: هیات کرناچی متشکل از دو سرکرناچی بود، ابتدا رهبری کرناچیان می نوازد و یا امام می گوید و کرناچیان آهنک یاامام حسین می گویند و گروه آنان مرکب از پنج الی هفت نفر است.
این محقق تصریح کرده است: همچنین در ایام محرم کرناچیان پس از گذر از محلات و امام زاده های شهرستان، موقعی که وارد قبرستان می شوند بر مزار جوانانی که در آن سال دیده از جهان فرو بسته اند لحظاتی کرنا می نواختند.
منبع: ایرنا