هزارک - در جنوب كشور و استان "خوزستان" به دلیل گرمای طاقت فرسای هوا پوششی متفاوت از دیگر مناطق به چشم می خورد. مردان خوزستانی لباسی بلند و غالبا سفید رنگ كه تا مچ پاها كشیده می شود را به نام "دشداشه" می پوشند. البته تفاوت هایی در ظاهر دشداشه ها دیده می شود، دشداشه های یقه دار و بدون یقه. لباسی نخی از جنس پشم به نام "خاچیه" یا "بشت" نیز مرسوم است بر روی دشداشه می پوشند.
این روپوش كه یقه دوزی های زیبایی دارد در بین مردان مرسوم بوده و به رنگ های مختلفی دیده می شود. برای حفاظت از سر و گردن و صورت پارچه ای بلند به نام "چفیه" بر روی سر خود می اندازند. چفیه در رنگ های سفید، سیاه و سفید و سبز رنگ می باشد. حلقه ای نخی بافته شده و ضخیم به نام"عقال" بر روی چفیه و سر قرار می گیرد و نگهدارنده چفیه بر روی سر می باشد.
همانند دیگر مناطق در خوزستان نیز پوشش زنان پوششی زیبا، كامل و اسلامی بوده و آمیخته ای از فرهنگ و اعتقادات این سرزمین است. "عبایه" یا همان"عبا" چادری مشكی رنگ و آزاد است كه در طرفین آن دو بریدگی آستین مانند وجود دارد. این چادر در بین زنان خوزستانی بسیار مورد استفاده قرار می گیرد.
روسری بزرگی به نام "شیله" در پوشش زنان خوزستانی دیده می شود. این روسری كه بسیار نازك و غالبا جنسی ابریشم گونه دارد، پوششی برای پوشاندن سر و سینه می باشد. "چِلاب" گیره ای نقره ای رنگ و یا طلایی می باشد كه برای محار كردن "شیله" بر روی سر از آن استفاده می شود. "عُصابه" پارچه ای سیاه رنگ است كه اغلب زنان میانسال به دور سر خود می بندند.
منبع: فرهنگ و هنر بیتوته