ابوالحسن خوشرو ۱۴ دی سال ۱۳۲۵ در روستای سیاهرودکلا (ساروکلا) قائم‌شهر (شاهی) زاده شد. پدرش «ابوطالب» نوازندهٔ نی و خواننده بود. وی از کودکی به نواختن ساز للوا روی آورد و به منظور فراگیری و تکمیل دانش موسیقی خود، از هنرستان موسیقی تهران فارغ‌التحصیل شد.

در سال ۱۳۳۹ یک گروه موسیقی با همکاری برادرانش فرج‌الله خوشرو (سنتور) و عبدالله خوشرو (کمانچه) و همچنین احمد محسن‌پور (ویلن) تشکیل داد و از سال ۱۳۴۵ با رادیو مرکز استان مازندران همکاری خود را آغاز کرد. او با تشکیل گروه موسیقی روجا «ستاره صبح» در سال ۱۳۵۰ فعالیت‌های هنری خود را گسترش داد. او همچنین سرپرستی گروه امیر پازواری را نیز برعهده داشت و به عنوان خواننده و نوازنده للوا در مازندران (ناحیهٔ مرکزی) شهرت یافت.

اجرای کنسرت‌های متعدد،شرکت در جشنواره‌های آیینه و آواز، حماسی و نواحی کرمان، و دیگر جشنواره‌های بین‌المللی نظیر جشنوارهٔ موتستر آلمان و اجرا در برنامهٔ ترقه از دیگر فعالیت‌های هنری او به‌شمار می‌روند که در همهٔ آن‌ها جایزهٔ نوازنده و خوانندهٔ برتر و لوح سپاس دریافت داشته‌است.

نخستین مجموعهٔ موسیقی ابوالحسن خوشرو «هژبر سلطون» نام داشت. اثر «مشتی» از او در سال ۱۳۵۹ منتشر شد که همین امر باعث شد مردم منطقه تا سال‌ها او را «مشتی» صدا کنند.

وی در اجرای لیلی جان‌ها و آوازهای مازندرانی، تلفیقی از شیوه‌های استادان قدیم و نیز سبک و لحن شخصی خود را ارائه می‌کرد و این ویژگی، او را از دیگران متمایز می‌نمود.تأثیر آثار و فعالیت‌های هنری وی بر موسیقی مازندران بسیار قابل توجه بوده‌است.از ابوالحسن خوشرو به عنوان «نمادِ موسیقی مازندران» یاد شده‌است.

ابوالحسن خوشرو اسفند ۱۰ سال ۱۳۹۸ پس از تحمل یک دوره ۲ ساله بیماری در سن ۷۳ سالگی دار فانی را وداع گفت.

از آثار و آلبوم‌های موسیقی ابوالحسن خوشرو می توان به «شاباجی» به آهنگسازی «بابک خوشرو» - «خنش» (به همراه محمدرضا اسحاقی) - «خوشرو خوانِش» - «رونما» به آهنگسازی «مانی خوش روش و پویا خوشروش» - «طالبا» - «آلاشت دیار» (به همراه علی خواستار آلاشتی) - «دماوند» - «موسیقی مازندرانی» (همراه با نورالله علیزاده) - «نرگس جار» - «تش سو» - «آفتاب ته» - «کوچ» - «مشتی» - «حامد» - «هژبرخوانی» - «شوار» - «رقص‌های مازندران» - «مادرمه» اشاره کرد.