لباس مردان در ابیانه

پوشاک عمومی مردان از دوره صفویه تا اوایل قرن حاضر عبارت بوده از: کلاه نمدی، قبا، زیرپوش قبا به نام آرخالق، شال کمر، شلوار گشاد از جنس کرباس یا متقال، گیوه محلی و پوشش زمستانی کمر چین یا سرداری، کفش چرمی یا چموش و نوعی قبا از پارچه قصب یزدی، جبه یا شنل ترمه‌ای، کلاه کله قندی دست دوز با نقش های هندسی و یک نوع عرقچین که با ابریشم رنگارنگ دارای نقش جالب می‌باشد که عرقچین تار نامیده می‌شود.

لباس زنان در ابیانه

لباس محلی زنان ابیانه عبارت است از:

چارقد، پارچه مربع شکل به ابعاد 5/1 متر که به شکل سه گوش روی سر قرار می‌گیرد.

پیراهن بلند در طرح‌ها و رنگ های مختلف که با کار دست گلدوزی شده و با یراق‌های از جنس نقره تزئین شده‌ است و همچنین یقه و چاک های زیبا از پارچه‌های گلدار زیبائی این لباس را دوچندان نموده‌است.

شلوار یا شلیطه که جامه‌ای پر چین است که از کمر تا سر زانو را می‌پوشاند که با یراق‌های از جنس نقره تزئین می‌شود.

در هوای سرد زمستانی علاوه بر این لباس‌ها بر روی پیراهن آرخالق یا نیم تنه که از پارچه‌ای از جنس مخمل تهیه شده پوشیده می‌شود که به نام کرتی شناخته می‌شود.

همین‌طور در زمستان بر روی چارقد، چادر شبی از جنس ابریشم (کج) پوشیده می‌شود که بافت آن به صورت شطرنجی و با رنگهای زیبا طراحی شده‌است.

گیوه زنانه محلی یا در زمستان کفش (چموش) استفاده می‌شود.

نکته قابل توجه اینکه پارچه‌های لباس زنانه از رنگ های روشن و گل و بوته‌های رنگین و درشت انتخاب می‌شود که از آسمان شفاف و زیبائی های طبیعی منطقه الهام گرفته‌است.

منبع: فرهنگ و هنر بیتوته