« بایاتی » در ادبیات شفاهی و « بایاتی خوانی » در موسیقی عامه ، گونه ای از نغمه های مردمی است که سینه به سینه نقل شده اما امروز ، رو به فراموشی است ! تصورش را کنید ، قرن ها نغمه هایی سینه به سینه نقل شده تا به این دوران رسیده و در این دوران با وجود ابزار و امکانات ضبط صدا ، این نغمه ها فراموش شود !!! دست هنرمندان موسیقی مقامی لایق بوسیدن و حنجره ی گرمشان، شایسته ستایش است. صفای صحبت استادانی چون سلمان کاغذلو ما را به گلزار اصالت های فرهنگی می کشاند . جایی که خبری از تکلف نیست ! جایی که فقط صحبت از صفاست . صفای در گفتار ، صفای در سُرایش ، صفای در خوانش ، صفای در رفتار ، صفای در ارائه ی اثر ... حتی محمد بای که پیرمردی از ناحیه ی دست معلول است ! ، دست هنرمندی دارد ... نی می نوازد و استاد سلمان کاغذلو را ، همراهی می کند ! ترک های قزلباش استان گلستان ، اصالت های فرهنگی را حفظ کرده اند. امید است با توجه به موسیقی مقامی این سامان و احیای نغمه های قزلباش ، منتقل کننده ی این میراث به آیندگان باشیم .

بایاتی خوان : استاد سلمان کاغذلو

نی نواز : استاد محمد بای

مجتبی طالبی

منبع: هزارک