این مراسم از جمله آیین های فراگیر و رایج باران خواهی به صورت گروهی و درهنگام غروب با هدف طلب بارش رحمت الهی از پروردگار برگزار می شود.

در این آئین كار با بچه‌هایی شروع می‌شود كه یكی از آنها به عنوان سردسته و یا گلی كه با در دست داشتن چوب و دمام شروع به شعرخوانی و آواز خوانی درزمینه طلب باران از خداوند می كند و افراد گروه نیز یكصدا با زدن سنگ هایی كه در دو دست دارند به همدیگر به شروع به زمزمه اشعار طلب باران می كنند.

همراهان در حالیكه گلی پیشتاز آنان است با خواندن ترانه آهنگین و اشعاری نظیر

'می خیم ( می خواهیم) بریم ( برویم) قبله ی دعا، بلكه خدا رحمش بیا'

' الله تو بزن بارون / سی مای ( برای ما كه) عیالوارون ( عیالوار هستیم)'

'مشكولكم ( مشك كوچك من )خشكن ( خشك هست)خدا اوش ( آبش ) بده'

'اور (ابر)، تو آسمون نیسی (نیست)، گندم تو زمین پیسی ( پوسید)'

'ای خدا بارون بزن ما تشنه مونه (هستیم)، سنگ آسك ( آسیاب) كوله مونه (هست)'

'گل گلی نو، شاه زلی نو، خرما و جو بردار و بیو (بیا) '

' تا بریم قبله دعا، بلكه خدا رحمش بیا'

آنها خانه به خانه سر می زنند برای جمع آوری آذوقه از جمله خرما، آرد، جو یا گندم، گروه به در هر خانه ای كه می رسند یكی از افراد آن خانه، از پشت بام ، پیاله ای آب را روی گلی و همراهان او می پاشد با پاشیده شدن آب، آنان بلادرنگ می گویند' نه اوبی ( آب نبود)، بارون بی (بود)'

در پایان این آئین، گروه گلی هدایایی را كه جمع آوری كرده اند برای تهیه حلوا خرمایی (رنگینگ) یا خمیر به خانه بزرگتر یا سردسته گروه برده و مقداری از آن را به امید بارش رحمت الهی بین نیازمندان روستا تقسیم می‌كنند.

بخش دیگر آن را به این شكل بین افراد گروه تقسیم می كنند كه در یكی از گلوله های حلوا یا خمیر نان باشد در یكی از چانه های نان سنگ یا هسته خرمایی قرار می دهند پس از تقسیم آن كسی كه هسته خرما و یا سنگ نصیبش شده باید آماده حمام آب سرد شود.

در این بین یكی از معتمدین و یا ریش سفیدان محله ضمانت او را می كند كه اگر تا سه روز باران نبارید مجازات شود و او نیز برای رها شدن از این كار دست به دعا بر می دارد و خالصانه به درگاه خداوند طلب باران می كند.

منبع ایرنا