غلام مارگیری سال ۱۳۱۳ در روستای بندزرک محله گرازوئیه. میناب از توابع استان هرمزگان به دنیا آمد و از نوجوانی به دنبال کسب حرفه پدرش بود.

او یکی از هنرمندان فعال در عرصه‌ی موسیقی نواحی ایران بود که به بابازار ایران هم شناخته می‌شود در روستای گرازوئیه میناب زندگی می‌کرد و توانست صدای موسیقی بومی محلی شرق هرمزگان را به جهان معرفی کند.

یکی از ویژگی‌های مارگیری هنر اجرایش بود، به گونه‌ای که هنگام اجرای موسیقی تماشاگر را مسحور آوا و نوای خودش می‌کرد و در نوازندگی و خوانندگی‌اش نوعی درام نمایشی نهفته بود.

مارگیری یکی از بابازارهای شناخته شده منطقه شرق استان هرمزگان هم بود که با موسیقی به درمان بیماران می‌پرداخت و در باد نوپان (نوعی زار) مهارت داشت.

مارگیری در اغلب اجراهایش به همراه پسرش عباس سمایی و گاهی مواقع نوه‌هایش در جشنواره‌های متعددی در ایران و خارج از ایران شرکت و اجرا می‌کرد از جمله: بیستمین جشنواره موسیقی فجر (۱۳۸۳)، نخستین جشنواره سراسری نعت‌خوانان (۱۳۸۵، فرهنگسرای هنر)، شانزدهمین جشنواره موسیقی آئینی ذکر و ذاکرین (۱۳۸۵، کاخ نیاوران)،بیست و پنجمین جشنوارهٔ موسیقی فجر (۱۳۸۸) بخش ویژهٔ «ذکر و ذاکرین و مولودی»،بیست و نهمین جشنواره موسیقی فجر(۱۳۹۲، بندرعباس)و جشنواره موسیقی‌های مذهبی در آلمان.

آخرین اجرای وی فروردین ۱۳۹۴ در جشنواره جهانی ۴۰۲۰ وین اتریش بود که علیرضا ملاحسینی و قنبر راستگو هم او را همراهی می‌کردند.

از آثار غلام مارگیری تاکنون دو آلبوم منتشر شده‌است که هر دو اثر مشترک او و فرزندش عباس سمایی است.

-آوازهای زار سال ۱۳۸۲ از سوی نشر ماهور منتشر شده و شامل ۲۶ قطعه از آواها و نواهای زار است.

-مولودخوانی (ذکر حلقه) دومین اثر «غلام مارگیری» و «عباس سماعی» و یکی از سری آلبوم‌های موسیقی نواحی ایران است که سال ۱۳۹۴ مؤسسهٔ ماهور آن را منتشر کرده‌است.مولودخوانی یک آیین کهن اعتقادی و موسیقایی است که در طول زمان ردپای بسیاری از باورهای رایج در آن به جای مانده و از بزرگان اسلام و اهل طریقت صوفیه، آسایش و آرامش درخواست می‌شود.

غلام مارگیری ۸ خردادماه ۱۳۹۴ بر اثر سکته مغزی درگذشت.