هزارک - کما اینکه به واسطه حضور نهادهایی چون دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، انجمن موسیقی ایران، بنیاد فرهنگی هنری رودکی، مرکز موسیقی حوزه هنری، سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران ، سازمان صدا و سیما، وزارت میراث فرهنگی و گردشگری و صنایع دستی، فعالیت های مختلفی در قالب رویداد و جشنواره ، تولید آلبوم و تک آهنگ و برگزاری مراسم نکوداشت برگزار شده که هرکدام می تواند در چهارچوب های محتوایی مورد نظری که پیش روی مخاطبان قرار گرفته اند، مورد نقد و بررسی قرار گیرند. اقداماتی که قطعاً انجام شدن آن ها بر انجام نشدنش دارای ارزش است.
اما آنچه در این میان به ویژه در ماه های پیش روی می تواند مورد توجه دست اندرکاران حوزه موسیقی قرار گیرد، تلاش برای استمرار و حمایت از تولیدات و محصولات موسیقایی مرتبط با حوزه موسیقی نواحی است که می بایست در ردیف اول و آخر فعالیت های حمایتی شان قرار گیرد و طبیعتاً این فعالیت حمایتی هم صرفاً متوجه اعطای تسهیلات مالی و حمایت مالی موضوعی از هنرمندان این بخش نیست. در این مجال آنچه می تواند روحی تازه در کالبد این پیکر خسته و ضعیف موسیقی نواحی وارد کند. حمایت صدرصدی از تولید کنندگان ، تهیه کنندگان و ناشران آثار موسیقایی است که در بخش خصوصی فعالیت می کنند. آنچنان که بتوانند با سوبسید ها و یارانه هایی که از دولت برای بهره مندی از تالارهای دارای کیفیت تهران و شهرستان ها دریافت می کنند، برنامه ریزی هایی برای برگزاری کنسرت هایی داشته باشند که در حوزه موسیقی نواحی حرف های تازه ای برای گفتن داشته باشند.
طبیعتاً این حرف های تازه هم صرفا برگزاری کنسرت هایی که دربرگیرنده حال و هوای شادی آورتری هستند نیست. کما اینکه درکنار برگزاری این کنسرت ها که محتوای شادی آور و فرح بخش آن در موسیقی نواحی ایران به متنوع ترین شکل ممکن هم وجود دارد، هستند کنسرت ها و رپرتوارهایی که در کارگان موسیقی نواحی ایران تشکیل دهنده و دربرگیرنده محتواها و موسیقایی هستند که به معنای واقعی کلمه می توانند با زبان موسیقی یکی از مهم ترین ابزارهای رسانه ای برای معرفی ایران فرهنگی در رویدادهای جهانی باشند. شرایطی که بدون تردید دربرگیرنده نشانه های مذهبی و اعتقادی ایرانیان هم هست و هم در چهارچوب موزه ای و هم در چهارچوب های دیگری چون تلفیق و به روز رسانی می تواند حرف های پرشماری برای گفتن داشته باشد.
قصه برای توصیف ارزش ها و دارایی های موسیقای کشور ایران به ویژه در حوزه موسیقی نواحی مثنوی هفتاد منی است که تا ساعت ها و روزها و ماه ها می توان در ارزش های محتوایی ، فرهنگی و موسیقایی اش سخنرانی کرد و مقاله نوشت. شرایطی که به نظر می آید با توجه به هجوم بی امان حمله ها و آسیب های موسیقایی که از تمام دنیا به سمت مخاطبان ایرانی رهسپار شده می توان با کمی تأمل و تعقل و البته حمایت های برنامه ریزی شده در توسعه موسیقی نواحی فارغ از آنچه در کتاب ها و مقالات و مصاحبه های رسانه ای بارها و بارها به آن اشاره شده نقش ایفا کرد.
چهارچوبی که اگر این بار و حالا که تدوین سند موسیقی هم به پایان رسیده با ذره ای همدلی و وحدت رویه مدیران دستگاه های مختلف فرهنگی کشور هدایت شود، آن وقت می توان با کمک و مشاوره کارشناسان و هنرمندان این حوزه ارزشمند به راه کارهای مطلوبی برای معرفی هرچه بیشتر این گونه موسیقایی به مردم رسید. موسیقی که نشان داده در صورت کمی توجه و تبلیغ چه قابلیت هایی برای رفتن به سبد شنیداری خانواده ایرانی دارد.
نوشته ای از: علیرضا سعیدی